ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ
με τον Φάνη
Μουρατίδη
-Κι όπου πηγαίναμε φώναζαν δεν θέλουμε
πρόσφυγες πριν κατέβουμε γιατί φτωχιά ήταν κι η Ελλάδα. Μόλις είχε βγει απ’ τον
πόλεμο.
Οι πρόσφυγες αφηγούνται ιστορίες,
όπως τις θυμούνται χρόνια μετά, να φτάνουν στην Ελλάδα πεινασμένοι και
ξυπόλητοι, όπως οι σημερινοί πρόσφυγες παντού στον κόσμο. Τους αποδεκατίζουν το
κρύο και οι αρρώστιες. Οι τουρκόφωνοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τα κρατικά
όργανα από την παλιά Ελλάδα. Στην εβραϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης αισθάνονται
αμήχανα. Πολλοί φεύγουν στα χωριά χωρίς να έχουν ιδέα από αγροτικές δουλείες.
Οι πάλαι ποτέ αστοί που κατάντησαν πρόσφυγες σαστίζουν με τη φτώχεια της
“Ψωροκώσταινας”. Όλοι λένε πως οι γονείς τους επιθυμούσαν να γυρίσουν πίσω και
πως έφυγαν από τη ζωή με αυτό τον καημό. Ένας σύγχρονος θεατής παρακολουθεί τις αφηγήσεις τους. Ππροβληματίζεται, αναρωτιέται και μοιράζεται τα πάθη τους
ταξιδεύοντας ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Σκηνοθεσία
Κυριακή Μάλαμα
Σενάριο
Φανή Τουπαλγίκη
Διεύθυνση παραγωγής Φανή Τουπαλγίκη, Θεόδωρος Τσέπος
Διεύθυνση φωτογραφίας- κάμερα Γιάννης Παρίσης
Διεύθυνση φωτογραφίας- κάμερα στην πλατεία
Συντάγματος Κώστας Σταματίου
Μοντάζ
Σόνια Μπρέλου
Ήχος
Δημήτρης Κούφτας
Πρωτότυπη μουσική Πέτρος Μάλαμας
Ενδυματολόγος – Υπεύθυνη φροντιστηρίου Ιωάννα
Μάμαλη
Μακιγιάζ
Ειρήνη Μακιού
Ηλεκτρολόγοι Θεόδωρος Νούλης
Παραγωγή ΕΡΤ3 2012-13
The children refugees of Minor Asia who arrived in Greece in 1922-24 remember their sufferings after many years in front of the camera . They arrived here hungry and naked asking for a shelter like the refugees of today all over the world. Cold and disease annihilated them. The turkish speaking people could not communicate with the the greek public employees. They feel embarrassed in the jewish market of Thessaloniki. The majority of them were settled in the villages but a lot of them were ignorant of farming. The poverty of Greece surprises the former bourgeois. Their parents till the end of their life desired to go back to their homeland. A modern spectator (the actor Fanis Mouratidis) watches their stories. He tries to feel their experiences traveling between the past and present
